W muzeach, galeriach i artykułach o kulturze często spotykamy się z określeniami „sztuka nowoczesna” i „sztuka współczesna”. Choć brzmią podobnie, nie oznaczają tego samego. Warto przyjrzeć się, czym różnią się te pojęcia i dlaczego są ważne, jeśli chcemy lepiej rozumieć dzisiejszy świat sztuki.
Sztuka nowoczesna (ang. modern art) to nurt, który powstał pod koniec XIX wieku i trwał mniej więcej do lat 60. XX wieku. To czas, kiedy artyści zaczęli odchodzić od realizmu i tradycyjnych reguł przedstawiania świata. Poszukiwali nowych form wyrazu, eksperymentowali z kolorem, kształtem, perspektywą i techniką.
Cechy sztuki nowoczesnej:
-
zerwanie z akademickimi regułami malarstwa i rzeźby,
-
wyraźna indywidualność twórców,
-
dążenie do abstrakcji i nowatorskich środków wyrazu.
Sztuka współczesna (ang. contemporary art) to sztuka tworzona od lat 60. XX wieku aż do dziś. Obejmuje niezwykle szerokie spektrum form, mediów i tematów. Często dotyczy aktualnych problemów społecznych, politycznych, ekologicznych. Jest mniej skupiona na formie, a bardziej na idei, przesłaniu i doświadczeniu.
Dlaczego nazywamy ją współczesną?
Bo jest tworzona tu i teraz, przez artystów żyjących w naszych czasach lub niedawno zmarłych. Współczesność nie odnosi się tylko do czasu, ale i do podejścia – artysta współczesny stawia pytania, prowokuje, komentuje rzeczywistość.
Formy sztuki współczesnej to m.in.:
-
instalacje, performance, video art, street art, działania interaktywne,
-
często wykorzystuje technologie, multimedia, Internet.
