Pop-art to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i wpływowych kierunków sztuki XX wieku. Powstał w latach 50. w Wielkiej Brytanii, a rozwinął się i zyskał największą popularność w Stanach Zjednoczonych w latach 60. Był odpowiedzią na dominującą wówczas sztukę abstrakcyjną, która dla wielu wydawała się zbyt poważna, oderwana od życia i elitarna. Pop-art miał być jej przeciwieństwem: kolorowy, przystępny, zabawny i mocno osadzony w realiach codzienności.
Pop-art czerpał inspirację z kultury masowej, reklamy, komiksów, telewizji, konsumpcji i przedmiotów codziennego użytku. Artystów tego nurtu fascynowało to, co powszechne i komercyjne – np. puszki zupy, gwiazdy filmowe, slogany reklamowe czy etykiety produktów.
Charakterystyczne cechy pop-artu to:
-
Jaskrawe, kontrastowe kolory
-
Powtarzalność motywów (np. seria portretów tej samej osoby)
-
Uproszczone formy, inspirowane grafiką reklamową i komiksem
-
Zacieranie granicy między sztuką wysoką a popularną
-
Humor, ironia, a często też krytyka konsumpcyjnego stylu życia
