Kubizm i abstrakcja to dwa różne, choć powiązane nurty w sztuce. Kubizm, rozwinięty na początku XX wieku przez Pabla Picassa i Georges’a Braque’a, dążył do rozbicia tradycyjnej perspektywy i przedstawienia rzeczywistości w nowy sposób. Artyści kubistyczni analizowali przedmioty, pejzaże czy postacie, upraszczając je do geometrycznych form i przedstawiając je z różnych punktów widzenia jednocześnie. Wyróżnia się kubizm analityczny (bardziej surowy, monochromatyczny) i kubizm syntetyczny (bardziej kolorowy, z elementami kolażu).
Abstrakcja natomiast dąży do całkowitego oderwania od przedstawiania rzeczywistości. Twórcy abstrakcji, tacy jak Wassily Kandinsky czy Kazimierz Malewicz, eksperymentowali z czystymi formami, barwami i kompozycją, uznając, że sztuka nie musi naśladować świata realnego.
