Magdalena Abakanowicz (1930–2017) to jedna z najwybitniejszych polskich artystek XX wieku, której twórczość wywarła ogromny wpływ na sztukę współczesną na całym świecie. Najbardziej znana jest z unikalnych, monumentalnych form przestrzennych wykonanych z włókien – tzw. Abakanów – które zrewolucjonizowały postrzeganie tkaniny artystycznej.
Abakanowicz rozpoczęła swoją karierę w latach 60. XX wieku, kiedy świat sztuki zdominowany był przez tradycyjne podejście do rzeźby i malarstwa. Jej dzieła, tworzone z sizalu, konopi, lnu i innych naturalnych materiałów, wymykały się klasyfikacjom. Abakany – organiczne, dynamiczne formy przypominające postacie, kokony, pnie czy wnętrzności – były zawieszane w przestrzeni, tworząc całe instalacje, które odbiorcy mogli oglądać z każdej strony, poruszać się między nimi i doświadczać ich niemal fizycznie.
Ciekawostki o Abakanowicz i jej twórczości:
– Nazwa „Abakany” nie została nadana przez samą artystkę, lecz przez krytyków i widzów – pochodzi od jej nazwiska i szybko stała się rozpoznawalnym terminem w historii sztuki.
– Abakanowicz nie lubiła jednoznacznych interpretacji – celowo unikała tytułów, które mogłyby sugerować odbiorcy, co „powinien” zobaczyć.
– Jej dzieła były często inspirowane naturą, ale także doświadczeniami wojny i życia w systemie totalitarnym. Sama mówiła, że interesuje ją „człowiek w tłumie”, jego samotność i bezsilność.
– Jedną z najsłynniejszych serii artystki są „Tłumy” – dziesiątki pustych, bezgłowych postaci wykonanych z żywicy i juty, ustawionych w równych szeregach niczym anonimowe jednostki w społeczeństwie.
– Prace Abakanowicz znajdują się w najważniejszych kolekcjach muzealnych świata, m.in. w MoMA w Nowym Jorku, Centrum Pompidou w Paryżu i w Tate w Londynie.
